Het huis van de prior ligt op 3,5 km van het plaatsje Sestri Levante, één van de vele kustplaatsen van de Italiaanse regio Ligurië. De prior is allang dood. Hij heeft het huis in 1880 laten bouwen. Zijn buste, hij was namelijk ook burgemeester van Sestri Levante, staat ergens in een hoekje van de idyllische tuin.
Het interieur van het huis roept de prior nog een beetje tot leven. De woonvertrekken hebben een prachtige klassieke inrichting. Je waant je nog even rond 1900. Tot je op de bovenverdieping de groene jaren 1970 badkamer instapt. Met ingebouwde groene zeepbakjes en wc-rolhouder, een groene wastafel en een groene wc. In haast perfecte staat.
De badkamer getuigt van een nieuw laagje in de geschiedenis van het huis. Sinds een halve eeuw is het huis in het bezit van een Milanese familie. Door hen aangekocht als zomerhuis. Nog steeds trekt de familie iedere zomer naar Sestri Levante. Heel Milaan verruilt in de zomermaanden de stad voor de kust, zegt de familie.
De slaapkamers vormen het meest recente laagje geschiedenis van het huis. Ze zijn thematisch ingericht. Er zijn bomenkamers en vissenkamers, want dat is wat vakantiegangers willen. Olijven, vissen en strand.
De helft van de slaapkamers is in gebruik als B&B. De andere helft wordt bezet door familieleden. De matrone van de familie runt de B&B. Haar zus is er ook, inclusief man. De zus helpt met schoonmaken en wordt erbij geroepen voor wat dan ook. Er is een nichtje dat helpt met het ontbijt en erbij wordt geroepen voor het Engels. Daarnaast is er nog een oudere nicht met dochter. Zij zijn uitsluitend vakantie aan het vieren. Net als de man van de zus.
De matrone doet de boekingen en ontvangt de gasten. Wij slapen in een vissenkamer en krijgen de gedeelde groene badkamer te zien. We krijgen ook de andere vissenkamer te zien. ‘Kijk, ik had jullie eigenlijk deze kamer gegeven, maar omdat jullie nu 2 nachten blijven heb ik jullie de grotere kamer gegeven.’
In de middag gaat de familie uit Milaan naar het strand. Vanaf eind van de middag zit de hele familie op het terras. ‘s Avonds liggen we in bed en zitten zij nog steeds op het terras. Precies onder ons wijd open raam.
Op de vraag of er een restaurant in de buurt is zegt de matrone ‘no no’. Op loopafstand is er niets, je moet in het plaatsje zelf zijn. De matrone begint over fietsen en gaat op zoek naar haar zus. Een chaotische 10 minuten verder (de zus wordt geroepen, maar lijkt weg te zijn, wordt dan ineens gevonden, een discussie volgt) mogen we de fietsen lenen, maar wel pas de volgende dag. Met de fietsen kunnen we naar het stadje fietsen. Het zijn hun fietsen, dus ze garanderen niet dat de fietsen pico bella in orde zijn. Prima. Morgen dus.
De volgende dag bij het ontbijt vertelt de matrone welke 2 croissants voor ons zijn: 1 met pistache en 1 met crème. De andere croissants zijn voor de andere gasten. Ook laat de matrone ons weten dat zij gisteravond voor ons de auto had genomen, omdat wij de fietsen zouden gebruiken. We hadden haar moeten zeggen dat we ze niet gingen gebruiken. Wij zeiden haar dat ze ‘morgen’ had gezegd.
Een toptip van de matrone kwam over de route naar Vernazza. Voor niet-Italiaanse toeristen, zoals wij, is Sestri Levante een betaalbare uitvalsbasis voor een bezoek aan Cinque Terre. Wat wel de mooiste kuststreek van Italië wordt genoemd. Waarvan Vernazza weer het allermooiste plaatsje zou zijn.
Met de auto kom je er niet. Niet doen, gebood de matrone. Ga met de auto naar Levanto en neem daar de trein. Op het station in Levanto werd al snel duidelijk dat dit de manier was om de Cinque Terre te bezoeken. De parkeerplaats van het station was bomvol. Ook stonden er meerdere touringcars geparkeerd. Cinque Terre bezocht je per trein, dus hadden de buschauffeurs een rustige dag.
Misschien kun je Cinque Terre trouwens beter helemaal niet bezoeken. Vernazza is in de basis een prachtig idyllisch kustplaatsje, maar op een gewone zomermiddag kun je over de toeristenhoofden lopen en zijn er evenveel magneetwinkeltjes als te dure horecagelegenheden. Italianen weten dat. Die gaan niet naar Sestri Levante als uitvalsbasis voor Cinque Terre, maar die komen gewoon voor het strand.
Als we bij het afscheid tegen de matrone onze volgende bestemming noemen dan begint ze in het Italiaans tegen haar zus. Ze vraagt haar of ze het goed heeft verstaan, want in Bobbio is toch helemaal niets? De zus zegt na even nadenken dat er een brug is, een bekende brug.
We vragen ook nog of het leuk is om Milaan te bezoeken. Zeker, zeggen de trotse Milanezen, verbaasd dat we er nog niet zijn geweest. Alleen is de zomer geen goede tijd. In de zomer trekt heel Milaan naar het strand, zeggen ze opnieuw. De kust is waar je in de zomer wil zijn.