‘Wat een originele vraag,’ schreef de Medicus terug. Daarna somde ze de drie boeken op die haar het meest waren bijgebleven. Ik kende ze alle drie niet.
Mij viel op dat ze het woord ‘origineel’ gebruikte. Ik vond het namelijk helemaal geen originele vraag, want ik had gewoonweg gevraagd naar iets dat op haar profiel stond. Dat maakte me eerder origineel in de klassieke zin van het woord: iemand die het originele recept van oma volgt.
Uit de keuzelijst met hobby-steekwoorden had de Medicus zowel ‘lezen’ als ‘boeken’ geselecteerd. Mij leek één van die 2 steekwoorden afdoende, maar aangezien de datingapp beide steekwoorden in het keuzelijstje aanbood, waren er natuurlijk ook mensen die ze allebei afvinkten. De Medicus had ook nog een hele hoop andere woorden afgevinkt. Misschien wel meer dan ik tot nu toe bij iemand anders had gezien.
Ook haar profieltekst bevatte meer woorden dan ik tot nu toe bij ieder ander had gezien. Ze hield van verre reizen, van klimmen en alles waarbij je de lucht inging en van extraverte mensen die je ook nog eens wisten te verrassen, maar dat dan opgeschreven in 200 woorden. Blijkbaar hield ze er ook van om zich vrij precies uit te drukken.
De drie favoriete boeken van de Medicus kende ik niet, maar op haar profiel had ook gestaan dat ze van kunst hield. Boeken en kunst doen het goed bij mij. ‘Van wat voor soort kunst hou je?’ vroeg ik daarom. Ik schreef ook nog: ‘Oh ja, wij gaan niet klimmen wanneer we op date gaan hoor. Hoogtevrees hier ;-)’ Zolang ik beneden mag blijven, moeten anderen het vooral doen. Iedereen blij.
De Medicus vroeg: ‘Wat bedoel je precies? Kunst voor in huis of kunst om te gaan bekijken?’ Daarna gaf ze een opsomming van de prestigieuze musea die ze de laatste jaren had bezocht of nog wilde gaan bezoeken.
Ik had inderdaad een ander antwoord verwacht op mijn vraag naar kunst, iets over kunstvormen, stijlen of kunstenaars. De Medicus reisde graag en had in die lijn geantwoord: New York, Parijs en Dubai. En dat ene museum in Berlijn dat ze binnenkort wilde gaan bezoeken. Ze was van het afstrepen.
De Medicus hield van origineel en verrassend. Ze jaagde dat actief na en had haar lijstjes al klaar. Ik vermoedde alleen dat haar ideeën over origineel en verrassend niet leken op die van mij. Zij was van de afstanden, hoogtes en andere feiten. Ik van de mooie verhalen.
Aan mij vroeg ze: ‘Vanaf welke hoogte begint je hoogtevrees?’
Wat een vraag, dacht ik. ‘Hoogtevrees is een gevoel,’ onthulde ik, ‘dus dat valt niet zo precies te zeggen. Een doorzichtige vloer werkt bijvoorbeeld heel anders op je gevoel dan een dichte vloer.’
De Medicus begreep wat ik bedoelde en schreef: ‘Ik wil graag naar die bekende glazen brug in China en ik ga dat glas ook wel eng vinden, dus dat snap ik. Ik weet even niet hoe die brug heet. In Dubai is een hotel met een heel bekende infinity pool, waar ik ook nog graag naartoe wil. Hoe zou je dat vinden?’
Ik constateerde dat haar ideeën over origineel en verrassend inderdaad niet op die van mij leken. China zou ik wel graag willen zien, alleen niet voor de glazen loopbruggen en andere adrenaline attracties. En naar een land afreizen voor een infinity pool op de honderdste verdieping van een luxueus hotel? Nee, bedankt.
‘Tja, zolang ik van de rand afblijf zal het wel prima zijn,’ antwoordde ik onbewogen, want laat mij maar door een historisch stadje slenteren. ‘Wat doe je eigenlijk voor werk?’ Ik wilde het met een ander onderwerp proberen.
‘Ik ben parttime arts met veel tijd om te reizen,’ antwoordde de Medicus, die echter nog niet klaar was met het vorige onderwerp. ‘Ik vond klimmen in eerste instantie ook wel eng, maar toen heb ik alles opgezocht over touwen, breeksterktes en sluitingen. Het helpt mij om de feiten te weten. Dat neemt mijn angst weg.’ Misschien bedoelde ze het als een tip.
‘Toen kreeg je het weer onder controle. Mooi,’ zei ik. ‘Bij mij werkt dat meestal averechts. Ik ben iemand die je niet over een operatie moet vertellen en wat daarbij gaat gebeuren, want dan heb ik de neiging flauw te vallen. Als ik hoor wat er allemaal in een lichaam zit, voelt dat voor mij beangstigend kwetsbaar. Vertel mij niet over medische dingen. En als het echt moet, dan zo globaal mogelijk. Geen precisie graag.’
‘Wat zijn jouw guilty pleasures?’ De Medicus bleek inderdaad van de ‘originele vragen’ te zijn, want ineens had ze er eentje in gegooid.
Ik vond het wel heel ineens. Bovendien dacht ik dat we wel zo’n beetje klaar waren met ons gesprek. Het voelde niet als een leuk gesprek, maar als een zware bevalling. Daarom twijfelde ik of ik zou antwoorden, maar besloot van wel. Guilty pleasures zijn gewoon leuk. En misschien wist ze me nog te verrassen.